Grensovergang Rusland-Kazachstan
Net voor de grens staat een houten keet, daar regel ik eerst een WA autoverzekering voor minder dan €25 (30 dagen). Bij de grens van Kazachstan gaat alles goed, autopapieren, paspoort verder niks bijzonders en geen corruptie. Als Nederlander heb je geen visum nodig voor Kazachstan. Aan de grens wordt zelfs een beetje Engels gesproken en ze roepen vrolijk “welcome to Kazakhstan!”.
Oral, de oudste stad in Kazachstan
Ik rij door naar de stad Oral de oudste stad van Kazachstan en overnacht bij de truckstop. Er is ook nog een kleine supermarkt en een warme douche! Alles wat een mens nodig heeft. Oja en heel veel ronkende vrachtwagens… De hele nacht is het een komen en gaan van vrachtwagens, een onrustige nacht.
Leo en ik wandelen naar de Cathedral of Christ the Savior, mooi! Binnen is er een mis gaande en ik blijf even luisteren. Daarna op pad en diesel tanken voor €0,52 per liter!
De eindeloze steppe
Lange asfaltwegen en de steppe, ik heb het nog nooit zo gezien en geniet van het uitgestrekte landschap. En dan ineens een spierwitte moskee in the middle of nowhere.
We parkeren in de steppe, een mooi plekje om te overnachten. Het is prachtig maar we moeten verkassen, het is niet te harden zo warm.
Aqtöbe stad
Was doen in Aqtöbe, yeah zin in na een maand! Ik ben bij de wasserette maar alles is gesloten, jammer had me er nogal op verheugd. Een local helpt me met vertalen en de wasserette gaat om 10.00 uur open, okay dan wacht ik even! 10.15 uur komt de was-vrouw vrolijk aangewandeld, heerlijk zo relaxt leven.
Leo en ik gaan ondertussen de stad verkennen. Aqtöbe is één van de nieuwere steden van Kazachstan en monument Abdul Khair Khan is imposant! Ik bekijk de muurschilderingen op flats en allerlei andere monumenten.
De A26, slechte weg!
Ik rij de stad uit zonder me goed voor te bereiden en dat is een beetje dom. De weg A26 is namelijk grotendeels NIET geasfalteerd en een drama om te rijden maar dat weet ik dan nog niet. (Kijk voor de meest actuele informatie bijvoorbeeld op de iOverlander-app). De hele middag rijd ik over deze verschrikkelijke weg en totaal moe kom ik aan in Embi.
Parkeren doe ik naast de moskee en de locals steken de duim op, het is geen probleem om hier te overnachten.
Warm welkom bij locals in Embi
Elvira en haar familie nodigen mij zelfs uit voor de thee. Ze hebben 4 dochters, dochter Zhuldyz is 14 en spreekt goed Engels leuk! Ik fris me op en heb zin in de thee afspraak. De tafel staat vol met thee, zoetigheden, fruit, Baursak gefrituurde deegballetjes. Maar ook aardappels met rundvlees en een mooi taartje, een Kazachse delicatesse gevuld met lever, oef dat is me iets te gek.
Ik word ook nog uitgenodigd voor ontbijt met gebakken eieren en meer! Elvira is schoonheidsspecialiste en geeft me een gezichtsbehandeling voordat ik vertrek. Wat een zaligheid om bij deze mooie mensen te zijn.
En route A26
We gaan verder op de slechte weg A26, het duurt uren, gemiddelde snelheid 30km per uur. Buiten dat de weg moeilijk begaanbaar is, is er ook meer te melden.
Ik rij dwars door een steppe landschap en geniet van de leegte en de ruimte. Vaak zie ik groepen wilde paarden in de velden of bij een poel drinken. Soms staan ze ook gewoon op de weg, er rijden hier bijna geen auto’s en de dieren lopen waar ze willen. Ook allerlei muisachtige diertjes steken over, kleine hamsters of marmotjes.
Ik lunch bij een overdekte tafel met bankjes en geniet van deze mooie omgeving. En dan ineens toch nog op het laatst een stuk nieuw asfalt, hoeraaa! Ik ben zo moe, ik kan m’n geluk niet op.
Shalkar cemetery
We parkeren in Shalkar naast de begraafplaats. De kinderen in Shalkar vinden Leo leuk en hangen gezellig om de camper heen.
Wandelen in de steppe!
Na een een lange dag rijden kom ik aan bij de weg E38 en daar is weer gewoon asfalt, joehee! Ik moet constateren dat mijn auto gewoon niet is gemaakt voor dit soort wegen.
A26 – 400 km – 3 dagen – circa 18 uur. Ik trakteer mezelf op een koud biertje en overnacht even gemakkelijk bij één van de vele truckstops.
Onderweg naar Aral Lake
Ik zie mijn eerste kameel! En we passeren vaak deze ouderwets bemande spoorwegovergangen.
Aral is een kleine stad met 40.000 inwoners. Ik klets met een local die de Engelse taal wil oefenen en Aral Lake blijkt helemaal te zijn opgedroogd.
Door naar het volgende meer, bij Lake Qamystybas is het zelfs 44 graden. Een deel van het meer is wit opgedroogd, een mooi plaatje met de bewolkte lucht er boven. Het is zo warm dat Leo op een drafje weer terug gaat naar de camper en in de schaduw gaat liggen.
Baikonur Cosmodrome
In de stad Baikonur is een Russische ruimtehaven. Dit is ‘s werelds eerste en grootste ruimtehaven, het is een belangrijke basis voor Russische ruimtevluchten. Je kunt helaas het terrein niet op zonder vergunning. Op afstand kun je een lancering bekijken, maar over 3 weken is de volgende pas, daar wachten we niet op. Ik bekijk alleen de museum stukken!
Mausoleum Qorqyt Ata
Mausoleum Qorqyt Ata, een spirituele plek. Mensen maken foto’s en komen bidden. Door buizen, in de top van het monument, waait wind en dat maakt een mooi sereen geluid.
We hebben inmiddels al 1.400 kilometers door Kazachstan gereden en reizen vanaf hier verder in het zuiden van dit bijzondere land. Reis je met ons mee?
